مسگر آباد، در ابتدای جاده خراسان، نخستین گورستان تهران بود که از امام زاده ها و اماکن مذهبی فاصله گرفت. تا پیش از بهشت زهرا گورستان فرودستان بود و آنهائی به خاک آن سپرده می شدند که خانواده آنها توان خرید قطعه ای در امام زاده عبدالله و دیگر امام زاده های پخش و پلا در چهار گوشه تهران را نداشتند. شمار زیادی از اعدام شدگان و کشته شدگان توده ای در سال های پیش از کودتای 28 مرداد و اعدام شدگان این کودتا را در همین گورستان به خاک سپردند. بهشت زهرا که به گورستان بزرگ تهران تبدیل شد، مسگرآباد به فراموشخانه ای در کنار تهران بزرگ تبدیل شد. چنان که شاه به آسانی توانست آن را تبدیل به یکی از پارک های جنوب تهران کند تا خفتگان آن که زنده ترین زندگان بودند فراموش شوند. کاری که دولت احمدی نژاد می خواست با قطعه 33 بهشت زهرا بکند و همچنان در این اندیشه است.
بعد از انقلاب 57 نام آن را گذاشتند "پارک فدائیان اسلام" که همچنان همین نام را دارد.
در جستجوی در خاک خفتگان توده ای کودتای 28 مرداد، در زیر یکی از دیوارهای پارک، سنگ قبر شکسته و رنگ باخته دو افسر تیرباران شده توده ای را یافتیم. آنجا، در زیر دیوار و لابلای بوته ها، پناه گرفته و از تیر چشم دو حکومت پنهان مانده اند. سروان بیاتی و سرگرد محبی.
آنچه را می نویسم اطلاعات خودم است: سروان مصطفی بیاتی داماد دادستان خرم آباد بود. پدر زنش تلاش زیادی برای نجات او كرد، حتی نزد علاء وزیر دربار شاه و سفیرکبیر شاه در امریکا هم رفت. علاء در پاسخ گفته بود این احكام اعدام تحت نظارت آمریكایی هاست و حتی شاه هم نمی تواند كاری كند!
بیاتی هنگام محاكمه فرزندی در راه داشت و پسرش پس از اعدام او به دنیا آمد. از او همین پسر باقی مانده است.
سروان بیاتی فرمانده گردان مهندسی هنگ سوار خرم آباد بود. او بارها نسبت به خرید و انبار کردن مهماتی كه آمریكایی ها در سال های پس از جنگ و هنگام خروج قوای خارجی از ایران، آنها را به دولت ایران فروخته بود اعتراض کرده بود. این ملزومات نظامی به شکلی غیر اصولی در پادگان انبار شده بود. فرماندهان وقت ترتیب اثری به این اعتراضات او ندادند و درجریان کودتای 28 مرداد نیز بیاتی که عضو سازمان نظامی حزب توده ایران بود دستگیر و تیرباران شد. مدتی پس از تیرباران او زاغه مهمات که به همان شكل غیر اصولی باقی مانده بود منفجر شد و عده زیادی کشته شدند.

-----------------------------------------------