زمان را برای به ميدان درآمدن نبايد از کف داد
انفجار سياسی
در دل آرامش ظاهری حاکميت نهفته
-----------------------------------------------
با شعار "صلح و اصلاحات"
به استقبال انتخابات برويم!
رحمت نياکانی
کشور ما ايران دوران حساسی را پشت سر مي
گذراند. دورانی که اگر با يک تصميم گيری و سياست عاقلانه همراه نباشد با فاجعه
عظيمی روبرو خواهد شد. مصيبتی که اگر ابعاد آن وسيعتر از فاجعه عراق کنونی
نباشد، مطمئنا کمتر نخواهد بود: صدهاهزار کشته ِ ميليونها آواره و غارت
بيرحمانه ثروت ملی مردم محروم عراق توسط امپرياليسم. فاجعه ای که تنها دشمنان
انقلاب و مردم در داخل و خارج تدارک ديده و ذينفع هستند.
جنگ افروزان در داخل به بهانه دستيابی به فناوری هسته ای و در جوار آن رجزخوانی
های فرمانده هان سپاه و تحريکات منطقه توسط افرادی نظير شريعتمداری مبنی بر
اينکه بحرين يکی از استان های ماست جنگ را به خانه می آورند و در خارج به بهانه
خطر توليد سلاح اتمی در تدارک جنگ بر عليه کشور هستند. نه اولی حقيقت را می
گويد و نه دومی پايبند به گفته ها و ادعاهايش است.
دولت احمدی نژاد از ابتدا کار تا کنون تلاش بسياری داشته تا به بهانه های
متفاوت اصلاحات را درايران ناممکن سازد. اما مردمی که نيروی مخالف اصلاحات را
شناخته اند و و از دو انتخابات مجلس هفتم و رئيس جمهوری نهم درس های لازم را
گرفته اند بيش از گذشته آگاه و هوشيارشده خود را برای انتخابات آينده آماده
کرده اند. اين را دولت و حاکميت کنونی فهميده اند و به همين دليل با شمشيری دو
لبه وارد ميدان شده اند. با يک لبه اصلاح طلبان را می زنند وبا لبه ديگر
انتخابات آزاد را. اين شمشير می خواهد هم گردن کانديداهای اصلاح طلب را بزند و
هم گردن رای دهندگان را.
مسئله روشن تر از آنست که در داخل و خارج بتوانند آن را پنهان کنند. حال که
چنين است، چرا بايد نيرو اصلاحات نقاب به چهره حرکت کند؟ چرا نبايد هوشيارانه
وارد ميدان شد و برای بسيج نيرو صلح و ضد جنگ در داخل و خارج دست به عمل زد و
با همين حربه به سمت انتخابات رفت؟
-----------------------------------------------
-----------------------------------------------
ده ها هزار کمونيست و
کارگر
ايتاليائی در خيابان های رُم
روزنامه سوسياليستی يونگه ولت چاپ آلمان
ترجمه عسگر داوودی
-----------------------------------------------